आपल्या प्रपंचात घडणा-या लहान लहान गोष्टींना आपण जुळवून (adjust) घेतोच.
पण फक्त जुळवून घेण्यापेक्षा आपण त्यांचा प्रेमाने स्वीकार का करीत नाही? स्वीकारायला (Acceptance) जे मन लागते ते तयार
करणे ही फार मोठी गोष्ट आहे.
भाऊसाहेब केतकर जेव्हा सत्याऐंशी-अठ्याऐंशी वर्षांचे झाले तेव्हा रात्री त्यांना लघवी लागायची आणि वय झाल्यामुळे आवरता न आल्यामुळे ती धोतरातच व्हायची. मी बाजूलाच निजलेला असे. ते मला हाक मारीत. मग त्यांचे धोतर बदलावे लागे. मी एकदा भाऊसाहेबांना म्हणालो, "भाऊसाहेब, हे काय होतंय?" तर ते मला म्हणाले, "अहो, बरोबर आहे. हा देह आता असेच करणार, या देहाचा दोष नाही. आता असेच व्हायचे." पण ते इतके शांत असायचे. त्यावर मी एकदा म्हटले, "तुम्ही इतके शांत कसे राहता?" यावर ते मला म्हणाले, "ही जर देणगी असेल तर महाराजांची आहे." हे Acceptance आपल्याजवळ आहे का? अरे, आपल्या घरातली माणसे आपल्याला स्वीकारता येत नाहीत. बाहेरून एक वेळ तुम्ही कसेही वागा, पण आतमध्ये 'असू दे; त्याने दिलेली आहेत ना, मग राहू दे' ही दृष्टी असेल तरच मन शांत राहील व हातून काही साधना होईल.
भाऊसाहेब केतकर जेव्हा सत्याऐंशी-अठ्याऐंशी वर्षांचे झाले तेव्हा रात्री त्यांना लघवी लागायची आणि वय झाल्यामुळे आवरता न आल्यामुळे ती धोतरातच व्हायची. मी बाजूलाच निजलेला असे. ते मला हाक मारीत. मग त्यांचे धोतर बदलावे लागे. मी एकदा भाऊसाहेबांना म्हणालो, "भाऊसाहेब, हे काय होतंय?" तर ते मला म्हणाले, "अहो, बरोबर आहे. हा देह आता असेच करणार, या देहाचा दोष नाही. आता असेच व्हायचे." पण ते इतके शांत असायचे. त्यावर मी एकदा म्हटले, "तुम्ही इतके शांत कसे राहता?" यावर ते मला म्हणाले, "ही जर देणगी असेल तर महाराजांची आहे." हे Acceptance आपल्याजवळ आहे का? अरे, आपल्या घरातली माणसे आपल्याला स्वीकारता येत नाहीत. बाहेरून एक वेळ तुम्ही कसेही वागा, पण आतमध्ये 'असू दे; त्याने दिलेली आहेत ना, मग राहू दे' ही दृष्टी असेल तरच मन शांत राहील व हातून काही साधना होईल.
No comments:
Post a Comment