आता मी नामाला बसतो म्हणजे मी प्रपंचाचा नाही. देहाने प्रपंचातच राहावे लागेल; पण मनाने मी प्रपंचाचा नाही असे म्हणून जर आपण नामाला बसलो तर त्याची लज्जत काही निराळीच येईल.
याला दोन उपाय आहेत. आपण आपल्या गुरूंचे चिंतन करावे. त्यांचे स्मरण करावे. त्यांचे स्मरण करावे म्हणजे काय तर त्यांचे व्यक्तिमत्व कसे होते ते स्मरण करावे.
हे जर फार सूक्ष्म वाटले तर त्यांच्या चरित्रातील आपल्याला आवडणारा भाग घ्यावा आणि त्याचे चिंतन करीत आपण भगवंताच्या नामाला बसावे. नाहीतर हे मी करतो आहे यात माझ्या जन्माचे कल्याण आहे म्हणून आपण बसावे.
यांपैकी जे आपल्याला आवडते ते धरावे. मी कशाकरता जगतो आहे तर भगवंताकरता ही भावना ठेवून आपण नाम घेतले तर मनाची अवस्था तीच होईल!!!
~~ परमपूज्य बाबा बेलसरे (ज्ञानेश्वरी खंड 1 ला)
श्रीराम जय राम जय जय राम
ReplyDelete